মানুস হয়ে বেচে থাকি সবাই

দুর্ভিক্ষে ভিতৰ কালা আমাগো জীবন,
পৰিকল্পনায় গড়ি অস্থায়ী ভোজন।

ক্ষুধাৰ বিকালে মন মিলাইয়া মন্দিৰ মছজিদে তাকাই,
চইলা আহো দিনেৰ প্ৰহৰে ভোজন কৰি সবাই।

কষ্টেৰ সন্ধ্যায়ো দীর্ঘশ্বাসে হাইসা কই,
তোমাগো নগে আমাগো পাল্লা নাই।

সবাই মিলা খুশী হৃদয়ে বিচৰণ কৰি বিস্তৰ,
অনুকূল-প্ৰতিকূলে হাসবো নিৰ্বিকাৰ
মানুসেৰ মতো

খন্দকাৰ জাহাঙ্গীৰ আলম